مروری بر آخرین اطلاعات و مقالات اینترفرون گاما (گامارک)
مروری بر مکانیسم ضد ویروسی اینترفرون گاما :
اینترفرون گاما (IFNG) یک سیتوکین پلیوتروپیک است که سیستم ایمنی ذاتی و اکتسابی را تعدیل می کند. این سایتوکاین، قوی ترین فعال کننده ماکروفاژها و لنفوسیت های T فعال است. اگرچه امروزه IFNG نقش های متعددی در تعدیل سیستم ایمنی داشته و به عنوان یک سیستم دفاعی در برابر طیف وسیعی از پاتوژن ها در نظر گرفته می شود. اما کشف و نامگذاری آن بر اساس یک عامل ترشحی که با تکثیر ویروسی تداخل می کند، انجام شده است. برخلاف اینترفرون‌های نوع I که توسط هر سلولی در اثر عفونت ویروسی تولید می‌شود، تنها زیر مجموعه‌های خاصی از سلول‌های ایمنی می‌توانند در هنگام عفونت یا تحریک با آنتی‌ژن یا میتوژن، IFNG تولید کنند. با این حال، تقریباً همه سلول ها به هر دو نوع اینترفرون پاسخ می دهند. این باعث می شود IFNG یک سیتوکین ضد میکروبی قوی باشد و همچنین نقش منحصر به فردی در سیستم دفاعی ضد ویروسی با مکانیسم های مختلف ایفا می کند.
Direct Antiviral Mechanisms of Interferon-Gamma
دانلود فایل مقاله
مطالعات اخیر نشان می دهند که کاهش اینترفرون گاما ، ریسک فاکتوری برای ابتلای بیماران کووید-19 به فیبروز ریوی می باشد :
در پژوهشی که در سال 2020 بر روی 76 بیمار مبتلا به کووید-19 که به بیمارستان یوهان چین مراجعه داشتند انجام شد، نمونه پلاسمای بیماران بر اساس سطح مولکول های التهابی اندازه گیری شده و نتایج بیانگر کاهش دو برابری سطح اینترفرون گاما در بیماران مبتلا به فیبروز ریوی نسبت به بیماران بدون فیبروز ریوی بود. طبق این مطالعه رابطه معکوسی بین سطح اینترفون گاما و حجم بافت فیبروتیک وجود دارد. بر اساس داده های به دست آمده، کاهش سطح اینترفرون گاما به عنوان یک ریسک فاکتور در ابتلای به فیبروز ریوی بیماران کووید-19 می باشد.
Lower Circulating Interferon-Gamma Is a Risk Factor for Lung Fibrosis in COVID-19 Patients
دانلود فایل مقاله
گزارشی از اثربخشی اینترفرون گاما در بیماران بستری در ICU :
سرکوب سیستم ایمنی یکی از ویژگی های اصلی شوک سپتیک است. اینترفرون گاما همراه با نیوولومب باعث فعال شدن سلول های سیستم ایمنی از طریق افزایش بیان (HLA-DR) و برنامه ریزی مرگ لنفوسیت ها از طریق رسپتور (PD-1) می شوند. طبق نتایج بیماران تحت مطالعه ، تحریک سیستم ایمنی با اینترفرون گاما در بیماران بستری در ICU مبتلا به عفونت های قارچی و باکتریایی که سیستم ایمنی سرکوب شده ای داشتند، سودمند بوده است.
دانلود فایل مقاله
درمان عفونت موکورمایکوزیس با اینترفرون گاما به عنوان درمان همراه در بیمار پیوندی
موکورمایکوزیس یک عفونت قارچی تهدید کننده ی حیات است که بیشتر در بیمارانی که دچار ضعف سیستم ایمنی شده اند، مشاهده می شود. این بیماری به سرعت پیشرفت کرده و اغلب منجر به مرگ می گردد. در یک بیمار بعد از پیوند کلیه که دچار عفونت موکورمایکوزیس شده بود، طبق پروتکل درمان های ترکیبی ضدقارچی (Amphotericin B – Posaconazole) و دبریدمان نواحی عفونی همراه با قطع داروهای مهار کننده سیستم ایمنی و تجویز اینترفرون گاما به میزان 100 میکروگرم زیرجلدی یک روز در میان به مدت 14 روز انجام شد. این روش از درمان مکورمایکوزیس نتایج سودمندی را نشان داد و موجب درمان و زنده ماندن بیمار گردید.
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2211753920300580
دانلود فایل مقاله
استفاده از اینترفرون گاما در درمان عفونت موکورمایکوزیس پس از سوختگی
در یک مطالعه روی یک بیمار خانم دچار سوختگی که به عفونت جلدی موکورمایکوزیس مبتلا بود درمان روتین عفونت انجام شد. پس از عدم پاسخ به درمان معمول و ضعف سیستم ایمنی او که بر اساس کاهش سطح بیان HLA-DR on monocytes (mHLA-DR) ، NK lymphopenia و مقدار بالای نوتروفیل های نابالغ تایید شده و اینترفرون گاما به عنوان درمان همراه شروع شد. جهت کنترل تغییرات سیستم ایمنی بیمار نیز فاکتورهای مربوطه چک شدند. طبق نتایج حاصل، شروع درمان با اینترفرون گاما در این بیمار همراه با بهبود سریع علائم بالینی و بهبود متناوب عفونت موکورمایکوزیس، بدون مشاهده پاتوژن عامل در محل زخم جراحی شده، همراه بود. همچنین ارزیابی سیستم ایمنی بیمار بر اساس پارامترهای ایمنی، افزایش مجدد سطح mHLA-DR و تکثیر T-cell را نشان داد. بیمار نهایتا بهبود یافته و از بخش مراقبت های ویژه مرخص شدند.
دانلود فایل مقاله
درمان موفق لشمانیوز جلدی با استفاده از تزریق سیستمیک اینترفرون گاما
اینترفرون گاما یک سایتوکاین اصلی از سلول های T-helper نوع 1 (Th1) بوده که با فعال کردن ماکروفاژها، انگل های داخل سلولی را از بین می برد . تجویز اینترفرون گاما باعث بهبودی موش های مبتلا به لیشمانیای جلدی شده و همچنین دیده شده است که در انسان نیز مصرف موضعی و یا ترکیب با سایر داروهای آنتی لیشمانیا اثرات سودمندی دارد. در آزمونی که اثرات بالینی و هیستوپاتولوژیکی اینترفرون گاما به صورت سیستمیک در یک بیمار4ساله با لیشمانیوز جلدی که ضایعه ای در پلک فوقانی چپ وی وجود داشت، بررسی شد. در این مطالعه اینترفرون گاما به صورت 100 میکروگرم به ازای هر یک متر مربع از سطح بدن
( 100 mcg/m2 of body surface ) به صورت روزانه زیر جلدی به مدت 28 روز تجویز شد. به صورت قابل توجهی ضایعات به سرعت بهبود یافته و کاملا ترمیم یافتند. بررسی هیستوپاتولوژی ضایعات نشان دهنده ی تشکیل گرانولوم های پوستی بود. (همچنین مقایسه فاکتورهای بیوشیمیایی سلول های میلومنوسیت در موضع زخم قبل و بعد از درمان بیانگر کاهش ماکروفاژهای ناقص بود.) طبق نتایج این مطالعه مونوتراپی با اینترفرون گاما به عنوان یک درمان موثر در موارد پیچیده از لشمانیوز جلدی بدون ایجاد عوارض جانبی به شمار می رود.
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/8832954/
دانلود فایل مقاله
بررسی بالینی اثر اینترفرون گاما در کاهش مرگ و میر ناشی از عفونت در بیماران دچار آسیب شدید
جهت ارزیابری اثر اینترفرون گاما در کاهش عفونت و مرگ در بیمارانی که دچار آسیب شدید شده اند مطالعه ای دو سو کور روی 416 بیمار با عفونت شدید انجام شد که در این مطالعه بیماران به مدت 60 روز تحت نظر قرار گرفتند. در این بررسی اینترفرون گامای نوترکیب انسانی، 100 میکروگرم، یک بار د روز به مدت 21 روز (یا تا زمان ترخیص بیمار اگر قبل از 21 روز بود) به عنوان مکمل درمان استاندارد آنتی بیوتیکی و درمان حمایتی به صورت زیر جلدی تجویز شد. اگرچه شدت عفونت در هر دو گروه درمان و کنترل که تحت آزمون قرار گرفتند یکسان بود ، در گروهی که اینترفرون گاما دریافت کردند تعداد مرگ و میر کمتر گزارش شد. طبق این مطالعه بررسی بیشتر جهت تایید اثر اینترفرون گاما در کاهش میزان مرگ و میر نیاز است.
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/9504568/
دانلود فایل مقاله
ایمونوتراپی با اینترفرون گاما به عنوان درمان کمکی در آبسه مغزی پیشرفته ناشی از نوکاردیا
با وجود پیشرفت در مراقبت های پزشکی، میزان مرگ و میر ناشی از آبسه های نوکاردیای مغزی همچنان بالاست. در یک بیمار مرد 50 ساله مبتلا به multiple Nocardia cerebral abscesses که حدود 6 ماه تحت درمان با داروهای آنتی بیوتیک با دوز بالا و کورتیکواستروییدها بوده است در اسکن های مغزی نه تنها کاهش ادم و بهبودی نواحی آسیب دیده نمی شد بلکه شرایط بیمار بدتر نیز شده بود. در روز 55 از پذیرش بیمار، اینترفرون گاما با دوز50 میکروگرم به ازای هر متر مربع از سطح بدن سه بار در هفته (50mg/m2 subcutaneously, three times weekly) در کنار سایر آنتی بیوتیک ها تجویز شد. مقایسه MRI بیمار یک هفته قبل از شروع اینترفرون گاما و 14 روز بعد از شروع اینترفرون گاما، کاهش قابل توجه ضایعات مغزی را نشان داد. تب و سر درد بیمار طی دو هفته از درمان فروکش کرده و آلودگی در مایع مغزی نخاعی وجود نداشت. یک هفته بعد تنها علامت بیمار، عدم تعادل وی بود. اما شرایط بیمار رو به بهبود بود و بعد از گذشت 5/3 ماه از شروع اینترفرون گاما توانایی راه رفتن داشته و تصاویر مغزی او نرمال و رو به بهبود گزارش شد. بیمار با دو داروی اینترفرون گاما و تری متوپریم – کوتریموکسازول مرخص شد.
دانلود فایل مقاله
تاثیر اینترفرون گاما در درمان interstitial pneumonia در بیمار مبتلا به نقص ایمنی
در نوعی از بیماری نقص ایمنی، عملکرد ترکیبی از سلول های ایمنی شامل سلول های T و B کاهش یافته و یا این سلول ها وجود ندارند و این بیماران معمولاً در سال اول زندگی تحت تأثیر عفونت شدید قرار می گیرند. در گزارشی از یک بیمار با این نوع از نقص ایمنی که از interstitial pneumonia رنج می برد ، درمان با اینترفرون گامای انسانی نوترکیب نتیجه بخش بود. مکانیسم دقیقی از چگونگی اثربخشی دارو در از بین بردن بیماری interstitial pneumonia شناخته نشده است. با این حال، گمان می رود که اثر ضد ویروسی اینترفرون گاما و ماکروفاژها یا مونوسیت های فعال شده، از طریق گاما اینترفرون انسانی نوترکیب، ممکن است اثر خود را بر interstitial pneumonia اعمال کند. اگرچه نیاز به گسترش مطالعه بر روی کاربرد اینترفرون گاما برای موارد بیشتری از SCID وجود دارد، این گزارش ممکن است کاربرد جدیدی برای اینترفرون گاما به عنوان یک عامل اصلاحی و درمانی بالقوه برای interstitial pneumonia در بیماران نقص ایمنی مادرزادی مطرح نماید.
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/1812657/
دانلود فایل مقاله
اثر اینترفرون گاما در بیماران مبتلا به سپسیس
اختلال در مکانیسم های دفاعی ایمنی میزبان به دنبال برخی شرایط مانند سوختگی، جراحی بزرگ و پلی تروما ، عواملی مهم در ابتلا به مشکلات عفونی و سپسیس در نظر گرفته می شوند. اثر بخشی اینترفرون (IFN) گاما در بهبود عملکرد مونوسیتی و لنفوسیتی و همچنین مرگ و میر ناشی از سپسیس ارزیابی شد. به منظور حفظ ظرفیت دفاعی ضد میکروبی سیستم ایمنی ، IFN-گامای نوترکیب انسانی، 100 میکروگرم، به صورت داخل وریدی یک بار در روز به شش بیمار با سیستم ایمنی ضعیف تزریق شد. ضعف سیستم ایمنی به صورت کاهش سطح بیان HLA-DR مونوسیت ها کمتر از 30٪ یا کاهش سطح Th1 <10٪ تعریف می شود. . IFN-گامای تزریق شده به بیماران تحت مطالعه که بیان HLA-DR مونوسیتی آنها کاهش یافته بود. باعث افزایش بیان HLA-DR و افزایش تولید سیتوکین Th1 شد. طی سه روز از درمان، سپسیس در چهار بیمار از شش بیمار به طور کامل برطرف شد. تجویز IFN-گاما در بیماران سپتیک که سیستم دفاعی آنها تضعیف شده است، یک استراتژی درمانی جدید می باشد.
Effect of interferon gamma on sepsis-related death in patients with immunoparalysis
دانلود فایل مقاله